Έχω ζήσει άπειρες φορές αυτό το συναίσθημα... Να αγαπώ κάποιον να θέλω να είμαι κοντά του να τον προστατεύω να τον νοιάζομαι να... να... να... όμως κρυφά. Χωρίς αυτός να ξέρει τι νιώθω για αυτόν. Και τι γίνεται όταν το μάθει?! συνήθως απαξιώνει να γυρίσει και να δώσει λίγη σημασία σε κάποια που μπορεί να κάνει τα πάντα για εκείνον. Δεν τον νοιάζει. Δεν τον νοιάζει πως θα νιώσω εγώ. Κι έτσι καταλήγω να πληγώνομαι. Δεν το βάζω όμως κάτω.
Ξέρετε ακούω συχνά την φράση *δεν υπάρχει δεν μπορώ... Υπάρχει δεν θέλω*. Τι γίνετε όμως στην περίπτωση που εμείς θέλουμε κάτι πολύ όμως δεν μπορούμε να το έχουμε?! Καθόμαστε και περιμένουμε ανταπόκριση?! Κι αν δεν υπάρξει ποτέ ανταπόκριση?! Μου έχει τύχει πολλές φορές. Είναι κάπως άδικο όλο αυτό. Όπως είπε και η φίλη μας Escapist *είμαι πολύ ρεαλίστρια απλά πολλές φορές τυφλώνομαι...* Ναι τυφλωνόμαστε!!! Όλοι πιστεύουμε πως μπορούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Ναι μπορούμε αν προσπαθήσουμε. Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτήν την ζωή. Όμως σε αυτόν τον τομέα των σχέσεων ίσως είναι πολύ πιο δύσκολο. Δυστυχώς.........